Οργάνωση

Τι είναι οργάνωση

Ο όρος οργάνωση χρησιμοποιείται με δύο έννοιες

Η πρώτη αναφέρεται στην οργανωμένη δράση και εκφράζει:

• Τη δομή του οργανισμού, τα μέρη που την αποτελούν και τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των μερών του, οι οποίες μετατρέπουν το άθροισμα σε ολότητα.
• Το στοιχείο της αλληλουχίας ή διαδοχής των ενεργειών και λειτουργιών καθώς και τον τρόπο εκτέλεσης αυτών, τις διαδικασίες δηλ που ακολουθούνται προκειμένου να υλοποιηθούν οι εργασίες ή δραστηριότητες από άτομα ή ομάδες.

Η δεύτερη αναφέρεται στις ενώσεις ή σχηματισμούς που οι άνθρωποι δημιουργούν, προκειμένου να αναπτύξουν δραστηριότητες και να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους ατομικές ή συλλογικές.

Οργάνωση είναι μια διακριτή κοινωνική οντότητα ή ένωση ή σύνολο ανθρώπων που με συγκεκριμένες διαδικασίες, μεθόδους, σχέσεις, συστήματα και πόρους επιδιώκουν την επίτευξη σκοπών σε χρονική διάρκεια.  

Τα στοιχεία τα οποία αποτελούν μια οργάνωση

• Οι άνθρωποι οι οποίοι την αποτελούν αυτοί αναπτύσσουν σχέσεις μεταξύ τους και παίζοντας ρόλους αναπτύσσουν δραστηριότητες οι οποίες οδηγούν στην υλοποίηση έργου ή στην επίτευξη αποτελεσμάτων και την ικανοποίηση ανθρώπινων αναγκών.
• Οι στόχοι τους οποίους έχει θέσει. ο σκοπός η αποστολή και οι στόχοι είναι οι λόγοι για τους οποίους δημιουργείται και διατηρείται μια οργάνωση και συνδέεται με την ικανοποίηση ανθρωπίνων αναγκών.
• Διαίρεση εργασίας, δομές, συστήματα, σχέδια, υπάρχει συνειδητή διάρθρωση των ρόλων και των σχέσεων μιας ομάδας.
• Λόγοι δημιουργίας μιας οργάνωσης
• Διαίρεση της εργασίας – Εξειδίκευση. Η ένωση των ανθρώπων σε οργανώσεις επιτρέπει την διαίρεση του έργου σε επιμέρους εργασίες και την εξειδίκευση που, εξαιτίας επανάληψης της ίδιας δουλειάς στο χρόνο, επιτρέπει στον άνθρωπο να αποκτά μεγαλύτερη εμπειρία και να βελτιώνει τις δεξιότητες του. Η εργασία γίνεται πιο αποδοτική. Η διαίρεση της εργασίας και η εξειδίκευση επιτρέπουν την αποτελεσματική χρήση του χρόνου.
• Μη διαίρεση των συντελεστών παραγωγής. Η ύπαρξη οργανώσεων εξηγείται σε αρκετές περιπτώσεις και από την αδυναμία να διαιρεθούν οι συντελεστές παραγωγής. Το κόστος κατασκευής του από ένα άνθρωπό θα είναι πολύ μεγαλύτερο παρά από μια βιομηχανία η οποία διαθέτει μηχανήματα με μεγάλες δυνατότητες εκτέλεσης εργασιών και μαζικής παραγωγής. Ένας άνθρωπός δεν είναι δυνατόν να διαθέτει τέτοια μηχανήματα.
• Συνέργια και Συνένωση δυνάμεων. «Εν τη ενώσει η ισχύς». Η συνένωση δυνάμεων πολλών ανθρώπων που επιτυγχάνεται με την οργάνωση οδηγεί στη δημιουργία συνέργιας. Με την συνέργεια, η ολότητα είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα των μερών της.
• Ικανοποίηση αναγκών. Η συμμετοχή του ατόμου σε κοινωνικές οργανώσεις επιτρέπει την ικανοποίηση πολλών μη υλικών αναγκών.
• Κόστος συναλλαγής. Κόστος συναλλαγης είναι το κόστος που προκύπτει από το χρόνο, τις προσπάθειες, τις συζητήσεις, τις διαπραγματεύσεις, τις πληροφορίες, την επικοινωνία, τις συμφωνίες ή συμβόλαια που απαιτούνται για τον συντονισμό ή την συνεργασία ατόμων ή ομάδων ώστε να επιτευχθεί ένα έργο. Η μείωση αυτού του κόστους είναι ένας λόγος δημιουργίας οργανώσεων.

Τύποι οργανώσεων

Με κριτήριο την αποστολή ή τον σκοπό τους οι οργανώσεις διακρίνονται:

• Παραγωγικές οργανώσεις ή μονάδες. Είναι οι οργανώσεις οι οποίες συνδυάζουν και αξιοποιούν κατάλληλα τους συντελεστές παραγωγής με σκοπό να παράγουν και να προσφέρουν στο περιβάλλον τους συγκεκριμένα προϊόντα ή υπηρεσίες. Οι οργανώσεις αυτές δημιουργούν αξία αφού συνδυάζοντας τους συντελεστές παράγουν αγαθά για την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών.
• Θεσμικές Οργανώσεις - Οργανώσεις Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όλοι οι οργανισμοί που σαν σκοπό τους έχουν την διαμόρφωση και εφαρμογή των κρατικών πολιτικών. Υγεία, παιδεία, οικονομία, κ.τ.λ.
• Πολιτικές – Συνδικαλιστικές Οργανώσεις. Οι οργανώσεις αυτές έχουν ως σκοπό την προώθηση και υποστήριξη των συμφερόντων ή των πολιτικών και των ιδεών των μελών τους ή ευρύτερου τμήματος της κοινωνίας.
• Άλλες Οργανώσεις. Πολιτιστικές οργανώσεις Αθλητικοί όμιλοι, σύλλογοι φιλάθλων κ.λ.π.

Με κριτήρια του τρόπου προσφοράς προϊόντων διακρίνονται σε εμπορευματικές και μη εμπορευματικές.

• Εμπορευματικές είναι εκείνες που προσφέρουν τα προϊόντα ή της υπηρεσίες τους ως εμπορεύματα στα πλαίσια της αγορά έναντι μιας τιμής.
• Μη εμπορευματικές είναι οι επιχειρήσεις που δε προσφέρουν προϊόντα ή υπηρεσίες με τον μηχανισμό της αγοράς.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Δημόσιες σχέσεις είναι η λειτουργία επικοινωνίας μεταξύ ενός υποκειμένου δημοσιών σχέσεων (ατόμου, ομάδας) και του κοινού για τη δημιουργία και διατήρηση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και κατανόησης.

Τα βασικά στοιχεία της επικοινωνίας είναι:

1.Η λειτουργία της επικοινωνίας

Οι δημόσιες σχέσεις είναι μια λειτουργία επικοινωνίας. Η λειτουργία της επικοινωνίας περιέχει τα εξής στοιχεία:

• Το στοιχείο της οργάνωσής : δίνει μια πληρότητα στην υποδομή της όλης λειτουργίας
• Το στοιχείο του προγραμματισμού:  δίνει μια πληρότητα στο σύνολο των ενεργειών

2.Το υποκείμενο δημοσίων σχέσεων

Το υποκείμενο δημοσίων σχέσεων είναι:

• Άτομο
• Ομάδα

Τα υποκείμενα δημοσίων σχέσεων, ανάλογα με τους σκοπούς τους, τη μορφή της οργάνωσης τους, τα μέσα που διαθέτουν και ποικίλους άλλους παράγοντες, χρησιμοποιούν τις δημόσιές σχέσεις.

3.Το κοινό

Η λειτουργία των δημοσίων σχέσεων ενός υποκειμένου των δημοσίων σχέσεων και ενός από τους βασικούς παράγοντες στην διαδικασία της επικοινωνίας.

4.Η δημιουργία αμοιβαίας κατανόησης

Η επικοινωνία αποβλέπει σε ένα στόχο, στη δημιουργία αμοιβαίας εμπιστοσύνης και κατανόησης μεταξύ του υποκειμένου δημοσίων σχέσεων και του κοινού. Αμοιβαία κατανόηση μεταξύ ενός οργανισμού και του κοινού εννοούμε την περίπτωση εκείνη κατά την οποία το υποκείμενο των δημοσίων σχέσεων πρέπει να κατανοήσει τις απαιτήσεις και την συμπεριφορά του κοινού ενώ το κοινό πρέπει να κατανοήσει τα μηνύματα και τις ενέργειές του υποκειμένου. Με αυτή την διαδικασία, δημιουργείται και  λειτουργεί ευνοϊκό κλίμα συνεργασίας, συμπαράστασης και αλληλοκατανόησης, απαραίτητο για την ανάπτυξη των δημοσίων σχέσεων.

5.Η διατήρηση της αμοιβαίας κατανόησης

Η βασικός στόχος των δημοσίων σχέσεων είναι η δημιουργία και η διατήρηση αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ ενός υποκειμένου και του κοινού. Δεν αρκεί μόνο η δημιουργία της αμοιβαίας κατανόησης για ένα ορισμένο χρόνο αλλά αυτή πρέπει να διατηρηθεί και πέρα από τον καθορισμένη χρονική περίοδο. Η διατήρηση της αμοιβαίας κατανόησης εξασφαλίζει μια συνεχής ροή επικοινωνίας μεταξύ του υποκειμένου των δημοσίων σχέσεων και του κοινού.   

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Ο κάθε καταναλωτής έχει διαφορετική αγοραστική συμπεριφορά. Αυτή οφείλεται στην ιδιοσυγκρασία του, στο είδος και στην αξία του είδους που ενδιαφέρεται να αγοράσει, καθώς και στις επιδράσεις που δέχεται από το περιβάλλον του. 

Με τον όρο συμπεριφορά του καταναλωτή εννοούμε όλες εκείνες τις πράξεις του ατόμου, που εμπλέκονται άμεσα στην απόκτηση ή την χρήση προϊόντων και υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένης και της διαδικασίας απόφασης που προηγείται και καταλήγει σε αυτές τις πράξεις.

Η δραστηριότητα κάθε επιχείρησης εξαρτάται, άμεσα ή έμμεσα, από την συμπεριφορά του καταναλωτή. Αυτός είναι ο πρώτος παράγοντας στην διαδικασία της κατανάλωσης και της παραγωγής. Οι επιθυμίες του διαμορφώνουν το δυναμικό περιβάλλον των επιχειρήσεων. Για τους Μάρκετερς αυτός ο επηρεασμός των επιχειρήσεων από την συμπεριφορά του καταναλωτή θεωρείται πρόκληση και τους παρακινεί, δημιουργώντας την ανάγκη, για νέες επιθυμίες στους καταναλωτές και να βρίσκουν νέους ρόλους και νέους πελάτες για αυτές.

Ο καταναλωτής κατατάσσεται στις εξής κατηγορίες:

Με κριτήριο τι καταναλώνει

• Σε καταναλωτή υλικών αγαθών
• Σε καταναλωτή υπηρεσιών

Με κριτήριο την αμεσότητα ή μη στην κατανάλωση

• Σε τελικό καταναλωτή

Τελικός καταναλωτής είναι ο ανθρωπός ή η ομάδα (ομάδα ανθρωπων, νομικό προσωπό, οργανισμός κ.τ.λ.) που αγοράζει κάποιο αγαθό για δική του χρήση.

• Σε ενδιάμεσο καταναλωτή

Ενδιάμεσος καταναλωτής θεωρείται το άτομο ή η ομάδα (κερδοσκοπική ή μη κερδοσκοπική επιχείρηση) που αγοράζει ένα αγαθό, το επεξεργάζεται και το διοχετεύει σε κάποιον άλλο που είναι ο τελικός καταναλωτής.

Για το μάρκετινγκ οι έννοιες καταναλωτής, αγοραστής και του αποφασίζοντος, είναι διαφορετικές.

Ο καταναλωτής είναι αυτός ο οποίος θα αποκτήσει και θα χρησημοποιήσει το προϊόν ή την υπηρεσία και θα έχει τα σχετικά οφέλη από την χρήση αυτόν. Η γνώμη του είναι καθοριστική για την αγορά αλλά και για την επανάληψή της ή όχι. Είναι φυσικό ότι η επιχείρηση πρέπει να δείξει την ανάλογη προσοχή στις αντιδράσεις του.

Ο αγοραστής είναι αυτός ο οποίος έχει την αγοραστική δυνατότητα για την απόκτηση του προϊόντος. Πολλές φορές άλλος είναι ο αγοραστής και άλλος αυτός που καταναλώνει – χρησιμοποιεί το προϊόν. Οι Μάρκετερς πρέπει να συνυπολογίσουν τις αντιδράσεις και την συμπεριφορά του αγοραστή και του χρήστη για να μπορέσει να προωθήσει το προϊόν.

Ο αποφασίζων είναι αυτός ο οποίος τελικά παίρνει τις αποφάσεις για την αγορά ενός προϊόντος. Π.χ. για την αγορά ενός μηχανήματος ή ενός εργαλείου που εισηγείται ο τεχνικός παραγωγής, την απόφαση την παίρνει ο υπεύθυνος προμηθειών ή ο διευθυντής  της επιχείρησης. Οι Μάρκετερς πρέπει να πείσουν και τους δύο για το όφελος που θα έχουν από την αγορά του μηχανήματος ή του εργαλείου. Όταν πειστεί ο χειριστής θα εισηγηθεί στον υπεύθυνο προμηθειών ή στον διευθυντή για την αγορά τους.