ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΡΙΕΡΑΣ

ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΡΙΕΡΑΣ

• To 50-59% της αξίας των προϊόντων πρόκειται για υπηρεσίες του Μάρκετινγκ. Πολλές φορές υπερβαίνει το 70% της τιμής που πληρώνει ο τελικός καταναλωτής.( φορέματα, καπέλα, καλλυντικά κα)
• Το 33%-50% του ενεργού πληθυσμού ασχολείται με δραστηριότητες του Μάρκετινγκ. 
• Το ποσοστό αυτό έχει συνεχώς αυξητική πορεία εξαιτίας του αυξημένου ανταγωνισμού και της εξειδίκευσης των λειτουργιών του Μάρκετινγκ.
• 7 στις 10 εργασίες προσφέρονται για Μάρκετινγκ.
• Το 50% -55% των αγγελιών των εφημερίδων και περιοδικών απευθύνονται σε Μάρκετερς.
• Η οικονομική αμοιβή στο Μάρκετινγκ είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλο κλάδο.
• Στο μέλλον κάθε εκτελεστικό όργανο μεγάλης επιχείρησης, συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου, θα πρέπει να έχει γνώσεις Μάρκετινγκ.

Επιχειρηματίας ( λήψη αποφάσεων με τη διαίσθηση---λήψη αποφάσεων με τα εργαλεία του Μάρκετινγκ ) Ο Έλληνας επιχειρηματίας έχει αρχίσει να απομακρύνεται πια από τις λύσεις που βασίζονται στη διαίσθηση και προσανατολίζεται, από τη δύναμη των πραγμάτων, προς τα νέα συστήματα και τις επιστημονικές μεθόδους που του παρέχει η επιστήμη του Μάρκετινγκ.

Απουσία εξειδικευμένου προσωπικού – μεγάλη ζήτηση στελεχών Μάρκετινγκ ακόμα και από αγγελίες. Η ελληνική επιχείρηση πιέζεται, έχει ανάγκη εξειδικευμένων στελεχών, για να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το διεθνή ανταγωνισμό, που συνεχώς αυξάνει.

Κατανόηση αναγκών – ικανοποίηση αναγκών = κέρδος για την επιχείρηση Για να δημιουργήσει κέρδος μια επιχείρηση, πρέπει να ικανοποιήσει τον καταναλωτή, αλλά πριν προσπαθήσει να τον ικανοποιήσει πρέπει να τον κατανοήσει.

Από άγνοια Έλληνες επιχειρηματίες υποστηρίζουν ότι το Μάρκετινγκ είναι ακριβό και πολύπλοκο και ότι μπορούν να ωφεληθούν μόνο οι μεγάλες και πολυεθνικές επιχειρήσεις. Αντίθετα με αυτήν την επιχειρηματολογία, το Μάρκετινγκ ως φιλοσοφία και ως τέχνη μπορεί να είναι απλό, πρακτικό, καθημερινό και σχετικά φτηνό, χωρίς να χάνει τίποτε από την αποτελεσματικότητα του.

Σωστή ενημέρωση γενικά πάνω στο Μάρκετινγκ αλλά και ειδικότερα σε ό,τι αγορά τις ιδιαιτερότητες κάθε επιχείρησης. Δεν υπάρχει μόνο μία πετυχημένη συνταγή που μπορεί να εφαρμοστεί παντού.

Ηγεσία - Ηγέτης Leadership - Leader

Ηγέτης είναι το άτομο εκείνο το οποίο κάνοντας συγκεκριμένες ενέργειες καταφέρνει να κάνει τα άλλα άτομα να τον "ακολουθούν εθελοντικά και πρόθυμα". Ηγέτης μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε άνθρωπος στην ομάδα του. Ο καλός ηγέτης στο χώρο του καθοδηγεί, παίρνει πρωτοβουλίες, ανοίγει ορίζοντες και βελτιώνει συνεχώς τα πράγματα και καταφέρνει να πετυχαίνει εξαιρετικά αποτελέσματα με τη βοήθεια ικανοποιημένων συνεργατών.

Ηγετική συμπεριφορά

Ο ηγέτης επιδρά πάνω στα άλλα άτομα με τη συμπεριφορά του. Αυτό που επηρεάζει τους ανθρώπους και τους κάνει να αποδέχονται τον ηγέτη και να "ακολουθούν εθελοντικά και πρόθυμα" δεν είναι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, δηλαδή "το τι είναι", αλλά "το τι κάνει και πώς ενεργεί ".

Ο ορισμός για την ηγεσία ή την ηγετική συμπεριφορά ενός ατόμου είναι το σύνολο των ενεργειών εκείνων, οι οποίες επιδρούν πάνω στους άλλους ανθρώπους και τους κάνουν να το "ακολουθούν εθελοντικά και πρόθυμα" και να του έχουν εμπιστοσύνη. Ο ηγέτης αναδεικνύεται, πείθει, περνά το όραμα του, εμπνέει, προκαλεί εκτίμηση, κερδίζει την εμπιστοσύνη και μιλάει στην καρδιά.  

Βασικά στοιχεία που συνθέτουν την ηγετική συμπεριφορά ενός ατόμου είναι:

• Η σύλληψη ενός οράματος, η διάδοσή του στους συνεργάτες, ώστε να το ενστερνιστούν, και η σύνδεσή του με τις καθημερινές εργασίες τους, ώστε να δίνει σε αυτές νόημα.
• Η ενδυνάμωση, η ανάπτυξη, η παρακίνηση και η εμψύχωση των συνεργατών.
• Η επιβράβευση των ατόμων.
• Η δημιουργία ομάδας και η δημιουργία καλού κλίματος σ' αυτή.
• Η διαμόρφωση στόχων και σχεδίων για την υλοποίησή τους.
• Η συνεχής βελτίωση των ατόμων, των μέσων, των διαδικασιών και συστημάτων και οι καινοτομίες.
• Η παρακολούθηση του περιβάλλοντος, η αντιμετώπιση των περιορισμών και των απειλών και η αξιοποίηση των ευκαιριών που υπάρχουν σ' αυτό.
• Η ανάπτυξη της παιδείας (νοοτροπίας- κουλτούρας) στο χώρο της ευθύνης του.

 Ο ηγέτης αναδεικνύεται, πείθει, περνά το όραμα του, εμπνέει, προκαλεί εκτίμηση, κερδίζει την εμπιστοσύνη και μιλάει στην καρδιά   

Πηγές δύναμης του Ηγέτη

Ο ηγέτης για να επηρεάσει, να καθοδηγήσει και να παρακινήσει τα μέλη της ομάδας χρησιμοποιεί ως εργαλεία τη δύναμης της επιρροής και της εξουσίας. Αυτές αποτελούν μέσα, τα οποία χρησιμοποιεί ο ηγέτης για να επηρεάσει, να καθοδηγήσει και να παρακινήσει τα μέλη της ομάδας. 

Εργαλεία επηρεασμού:

• Δύναμη είναι "η δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος να είναι σε θέση να επιβάλλει τις δικές του επιθυμίες μέσα από μια κοινωνική σχέση, παρά την αντίσταση". Η δύναμη απαιτεί δύο ή περισσότερα άτομα, ένα που την ασκεί και ένα που την υφίσταται. Βλέπουμε λοιπόν ότι η δύναμη είναι η δυνατότητα ενός ατόμου να επιβάλλει την επιθυμία του στους άλλους, επηρεάζοντας τη συμπεριφορά τους.
• Επιρροή είναι η αλλαγή της σκέψης, των ιδεών, των ενεργειών και της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου, που προκύπτει από την επίδραση της δύναμης που ασκείται σε αυτόν από άλλο άτομο.
• Εξουσία είναι το νόμιμο δικαίωμα που έχει κάποιος να εξασκεί τη δύναμη που διαθέτει. Η εξουσία προκύπτει από τη θέση που κατέχει το άτομο στη διοικητική ιεραρχία.

Ο αποτελεσματικός ηγέτης θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά τη δύναμη και την εξουσία που διαθέτει και τις πηγές απ' όπου τις αντλεί.

Οι βασικές πηγές δύναμης του είναι:

• Η δύναμη της ανταμοιβής και της τιμωρίας. Αυτή δίνει τη δυνατότητα στον ηγέτη να ικανοποιεί τις ανάγκες ενός ατόμου ή μιας ομάδας ή να επιβάλλει ποινές.
• Η δύναμη της αναφοράς (προτύπου). Είναι γεγονός ότι τα άτομα, κυρίως οι έφηβοι, έχουν κάποιο άλλο άτομο ως πρότυπο ή σημείο αναφοράς (είδωλο) και θέλουν να ταυτιστούν μαζί του, γιατί έχει χαρίσματα που τους εντυπωσιάζουν.
• Η δύναμη των ειδικών. Αυτή προέρχεται από τις ειδικές γνώσεις και την πείρα που έχει ή κατά τη γνώμη των οπαδών έχει ο ηγέτης σε ένα ειδικό θέμα.
• Η δύναμη των πληροφοριών. Μια ακόμη πηγή δύναμης για τους ηγέτες είναι η κατοχή των πληροφοριών ή ο έλεγχος των μηχανισμών με τους οποίους αυτές μεταβιβάζονται.

Οι ηγέτες διαλέγουν και χρησιμοποιούν περισσότερο τη δύναμη της αναφοράς, του ειδικού και της ανταμοιβής και λιγότερο τη δύναμη της τιμωρίας.

Πρότυπο Ηγετικής Συμπεριφοράς

Η μορφή της ηγετικής συμπεριφοράς και τα χαρακτηριστικά τα οποία τη διακρίνουν είναι κυρίως δύο:

• η περιγραφή των προτύπων ηγεσίας 
• η αποτελεσματικότητα ή η καταλληλότητα των διάφορων προτύπων ηγεσίας.

Τα βασικά πρότυπα ηγεσίας με κριτήριο τον τρόπο λήψης των αποφάσεων:

• Αυταρχικό πρότυπο. Ο ηγέτης αποφασίζει μόνος του και δίνει εντολές στους συνεργάτες του για εκτέλεση των αποφάσεών του. Ο τρόπος αυτός είναι ενδεδειγμένος, όταν οι εργαζόμενοι πρέπει να μάθουν γρήγορα το έργο τους και όταν δεν ανταποκρίνονται σε άλλους τρόπους ηγεσίας. Έχει αρκετά μειονεκτήματα μια και οι εργαζόμενοι δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για το αποτέλεσμα και η παραγωγή είναι καλή μόνον, όταν ο ηγέτης είναι παρών.
• Δημοκρατικό πρότυπο. Ο ηγέτης στις αποφάσεις του λαμβάνει σοβαρά υπόψη τη γνώμη και τις ανάγκες των συνεργατών του ή και συχνά ζητά τη συμμετοχή τους στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Αφορά τον τρόπο διοίκησης σε εργαζομένους μορφωμένους, με υψηλές δεξιότητες ή πολλή εμπειρία, που έχουν αναπτυγμένο αίσθημα ευθύνης, βοηθούν στην εκτέλεση του έργου και είναι δεκτικοί σε νέες ιδέες και αλλαγές. Αυτός ο τρόπος διοίκησης οδηγεί σε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και ικανοποίηση των μελών της ομάδας.
• Εξουσιοδοτικό πρότυπο. Ο ηγέτης δίνει το δικαίωμα να αποφασίζουν σε πολλά θέματα οι συνεργάτες του και ο ρόλος του είναι πολύ περιορισμένος. Η ομάδα παίρνει τις αποφάσεις μόνη της χωρίς τον επηρεασμό του ηγέτη.

Η δύο βασικές διαστάσεις της ηγετικής συμπεριφοράς.

• "προσανατολισμός προς τους ανθρώπους". Ο ηγέτης που ακολουθεί αυτόν τον τρόπο διοίκησης θεωρεί τον άνθρωπο τον σπουδαιότερο συντελεστή παραγωγής, αποδέχεται τις ιδιαιτερότητές του και αναπτύσσει σχέσεις φιλίας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Όταν ικανοποιούνται τα μέλη της ομάδας του, τότε και η παραγωγή θα είναι ικανοποιητική. Η ηγετική συμπεριφορά στρέφεται κυρίως στην ανάπτυξη και ικανοποίηση των ανθρώπων και στη διατήρηση ανθρώπινων σχέσεων μεταξύ του ηγέτη και των συναδέλφων του.
• "προσανατολισμός προς τα καθήκοντα". Δίνεται μεγάλη προσοχή στο σχεδιασμό και την υλοποίηση του έργου και ορίζονται με σαφήνεια οι ρόλοι των εργαζομένων και οι υποχρεώσεις που έχουν. Ο ηγέτης διατηρεί τυπικές σχέσεις με τους υφισταμένους του και οι δομές και οι διαδικασίες είναι καθορισμένες. Θεωρεί ότι, όταν οι στόχοι του έργου επιτυγχάνονται, τότε και τα μέλη της ομάδας μπορούν να ικανοποιηθούν. Η ηγετική συμπεριφορά επικεντρώνεται κυρίως σε ενέργειες που αφορούν την υλοποίηση του έργου και την εκτέλεση των καθηκόντων.

Ο ηγέτης θα πρέπει να προσαρμόζει το πρότυπο ηγεσίας:

• Στο έργο που έχει να υλοποιήσει
• Στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ασκεί την ηγεσία
• Στην ωριμότητα των ατόμων

Η Ωριμότητα αποτελεί την πιο σημαντική μεταβλητή που θα πρέπει να λάβει υπόψη του ο ηγέτης, για να επιλέξει το κατάλληλο πρότυπο ηγεσίας. Ωριμότητα είναι από τη μια η ικανότητά των ατόμων (ξέρουν και μπορούν) να υλοποιούν ένα έργο και από την άλλη η διάθεσή τους (θέλω) να υλοποιήσουν το έργο. Τα άτομα τα οποία θέλουν και μπορούν να υλοποιούν το έργο έχουν υψηλή ωριμότητα (για το ζήτημα της ηγεσίας) και προφανώς οι καταλληλότερες μορφές ηγεσίας είναι οι συμμετοχικές. Αντίθετα, τα άτομα τα οποία ούτε μπορούν, ούτε θέλουν να υλοποιούν ένα έργο είναι ανώριμα (για το ζήτημα της ηγεσίας) και, συνεπώς, η καταλληλότερη μορφή ηγεσίας είναι η αυταρχική.

Eπικοινωνία - Business communications

Eπικοινωνία - Business communications

Tι είναι η επικοινωνία

Επικοινωνία είναι η διαδικασία της ανταλλαγής πληροφορίας μεταξύ δύο ή περισσοτέρων μερών για τα οποία η πληροφορία έχει νόημα, οπότε αποκτά νόημα και η ανταλλαγή της ως πράξη. Επικοινωνία έχουμε για παράδειγμα μεταξύ έμβιων όντων με την ανταλλαγή σκέψεων, μηνυμάτων, συναισθημάτων ή πληροφορίας μέσω της ομιλίας, της εικόνας, της γραφής, της συμπεριφοράς κλπ.

Η επικοινωνία είναι η διαδικασία με την οποία ένας πομπός Α (άνθρωπος ή ομάδα) μεταβιβάζει πληροφορίες, σκέψεις, ιδέες ή συναισθήματα σε ένα δέκτη Β (άνθρωπος ή ομάδα) με στόχο να ενεργήσει πάνω του με τρόπο ώστε να προκαλέσει σε αυτόν την εμφάνιση ιδεών, πράξεων ή συναισθημάτων και σε τελική ανάλυση να επηρεάσει την κατάστασή του και τη συμπεριφορά του.

Η επικοινωνία είναι μια διαδικασία ανταλλαγής μηνυμάτων που δεν συμβαίνει απαραίτητα μεταξύ ανθρώπινων όντων, αλλά κάθε οργανισμού ή μηχανής που είναι σε θέση να λάβει και να στείλει μηνύματα ή σήματα που επενεργούν στην πνευματική ή φυσική του κατάσταση ή στη συμπεριφορά του. Η επικοινωνία μπορεί να είναι είτε αυθόρμητη και φυσική είτε (όταν αφορά ανθρώπινη κατασκευή) προσχεδιασμένη και κωδικοποιημένη συνειδητά και προσεκτικά.

Επικοινωνία είναι:

• Αποστολή και πρόσληψη ενός μηνύματος (πληροφορίας)
• Η μεταφορά της πληροφορίας γίνεται μέσω των σημάτων.
• Τα σήματα κωδικοποιούνται σε σημεία. 
• Τα είδη των σημείων ορίζουν και τη μορφή της  επικοινωνίας.
• Τα διάφορα είδη σημείων  συγκροτούν αντίστοιχα  σημειακά συστήματα.
• Το σύνολο των σημειακών συστημάτων και τη λειτουργία τους εξετάζει η Σημειολογία

Η σπουδαιότητα της επικοινωνίας

Η σπουδαιότητα της επικοινωνίας είναι μεγάλη γιατί ο συντονισμός των μελών μιας ομάδας δε μπορεί σε καμιά περίπτωση να επιτευχθεί χωρίς αυτήν. Ο προγραμματισμός και ο έλεγχος – δύο από τις λειτουργίες του management – βασίζονται κυρίως στην διαδικασία και στα συστήματα πληροφόρησης. Η καθοδήγηση, η ηγεσία, η παρακίνηση, οι καλές σχέσεις προϊσταμένου – υφισταμένου, γενικά οι ανθρώπινες σχέσεις και το κοινωνικό κλίμα στις επιχειρήσεις και οργανισμούς επιτυγχάνονται μόνο με αποτελεσματική επικοινωνία. 

Παράγοντες που εμπλέκονται στην επικοινωνία είναι:

• ο πομπός(Π) 
• ο δέκτης(Δ)
• ο κώδικας(Κ)
• το μήνυμα(Μ)
• οι λειτουργίες εγγραφής (κωδικοποίηση) 
• η ανάγνωση του μηνύματος (αποκωδικοποίηση)

Σήμα----> Σημείο----> Μήνυμα

• Σήμα: Ολικός φορέας των πληροφοριών. Τα σήματα έχουν πάντα κάποιο φυσικό υπόβαθρο και πάντα απαιτείται ενέργεια για τον χειρισμό τους
• Σημείο: σήμα με νόημα–συνδυασμός μορφής με περιεχόμενο
• Μήνυμα: η απόδοση έλλογου, ανθρωπογενούς, περιεχομένου στα σήματα.

Για να επικοινωνήσουμε πρέπει να αντιληφθούμε τα σήματα ως σημεία.(:ως φορείς σημασίας: απόδοση νοήματος στο μήνυμα, κατανόηση του μηνύματος, άρση της πολυσημίας).

Η δυνατότητα του νου να μετατρέπει τα σήματα σε σημεία είναι γενική ανθρώπινη δυνατότητα, επικαθορίζεται όμως από το πολιτιστικό περιβάλλον (πολιτιστικός επικαθορισμός).